birer hasret gömdük; her yalnızlığımıza
suskunluklarımız; volkan olup patlattı dudakları…
hayatın acı gerçekleri sur oldu aramızda
söyleyemedi, konuşamadı; gem vurulmuş ağızlar…
sadece başlar eğik, gözler nemli
kalakaldık öylece; bir veda busesi bile veremeden…
işte o an;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
