Hasret Duvarları Şiiri - Levent Aşılıoğlu

Tek başıma kalmışım Yapayalnız ağlıyorum
Hasret duvarlarına Hep ismini yazıyorum
Gökyüzüne bakıyorum Kuşlara soruyorum
Gül yüzüne hasret kaldım Senin için ağlıyorum

Açtım sana ellerimi yalvarıyorum Allahım
Bunca zulme bunca sevgi Bitir artık işkencemi

Konacak yerim yok ki açtın sen kafesini
Senin gönlünden gayrı nerelere konarım
Belki Bir gün dönersin diye
Bak ben hala buradayım

Gönül kafesinde bıraktığın daldayım