Hasret Çökse De Efelenir Yüreğim

HASRET ÇÖKSE DE EFELENİR YÜREĞİM

Cemre olup gönlüme
Şiir diye düştün dilime
Hadi aklıma takıldığın gibi
Takıl ömrümün eteklerine
Kal istersen hiç gitme

Gecenin sessizliğinde
Hasret çökse de efelenir
Ne yaşar ne ölür yüreğim
Son umutlarımı asıyorum yıldızlara
Bu kadar hadsiz olma diyorum
Dinlemiyor

Güz sabahı sevi/ yorumun tekrarı düşer dilime
Başlıyorum bugünü dünden kalan kareden
Yarım kalmış cümleden dağılmış kelimeleri topluyorum
Sondan bir önce ki hayattan
Dönüşü yok gözlerinin sahilinden
Gülümse sadece gül(üm)se zeytin gözlerinle gül(üm)se