Yalnızlığın kayganlığı vardı tenimde
Uçsuz bucaksız bir
Okyanus endişesiydi yarınlar
Ne yana baksam
Zannettiklerimdi hayallerimi yıkan
Annem olurdu herhangi bir yüz
Babam kokardı yanımdan geçen
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim