Hasret Ayazları... Şiiri - Çakır Kelebek

Sensizliğin kaçıncı günü bugün?
Ne kadar oldu beni yokluğa bırakalı?
Kaç yıl geçti hasret ayazlarına düşeli?
Bilmem...artık saymayı bıraktım,
Yokluğunla yaşıyorum sadece.
Getirdiklerine,götürdüklerine aldırmadan,
Kendime aldırmadan...
Ne vakittir yoksun bilmem ama o günü iyi biliyorum.
-Olmuyor,gitmeliyim.Kendine iyi bak olur mu! ...
Bu kadar!
Söyledin sonra sıkıca sarıldın ve gittin...
Gözlerimi kapadım ben,bakamadım ardından.
Sen hep gelmeliydin bana çünkü,gitmemeliydin.
Öyle görmek istemedim seni,
Ama gittin.
Avuçlarımda sıcaklığın kaldı,
Yüreğimde sancın,
Ve omuzumda bir tel saçın.
Aldım,kokladım,sardım ve cüzdanıma koydum.
Senden bir parça kalmıştı bana,hatta gülümsedim o anda.
O bir tek saç telin umudum oldu sonra,
Gücüm oldu,
Yoklukta yolum oldu,
Hasret ayazlarında paltom oldu,
Sensizlikte sen oldu...
Konuştum onunla,yastığımın üzerine koyup uyudum sonra,
B u yüzden komik geldim bazılarına,deli dediler hatta.
Umursamadım.
Dedim ya getirdiklerine,götürdüklerina aldırmıyorum artık...

Saç telin avucumda şuan,
Var gücümle içime çekiyorum kokusunu,
Huzur veriyorum kendime.
Senden habersizce kopan saç telin benim her şeyim oldu.
Sen diye ona bakıyorum yıllardır.

Yokluğun yok etmekte beni yar,
Hasret ayazlarında üşüyorum,
Sahipsizim.
O saç telinde olmasa hiç direnemezdim.
Gülmeyin,olur mu demeyin.kınamayın...
Yar'in saçlarından düşen bir saç teli hiçbir şeyi kalmamış bir insana umut olur böyle.
Siz hiç ben gibi olmayın,
Hasret ayazlarında kavrulmayın,
Bir saç teline yıllarca bakıp kalmayın.
Ama eğer sevdiğiniz sizi terk ederse bir gün,
Sakın sakın bir saç telini almadan O'nu bırakmayın...
22 aralık 2005