Hasret Aşk ve Telefon Şiiri - Birol Yiğit

Her akşamı iple çekiyorum, aşinayım sohbetine.
Büyük sabırla bekliyorum geceyi, aşığım tatlı sesine.
Birde yakın olabilsem sana, doyulmazdı zevkine.
Müptelayım sana; Ne güzel şey seni sevmek.

Öyle sevecen, öyle yakınsın ki cana,
Seninle geçen her saniye, huzur veriyor bana.
Şu an mesudum, ümitle bakmasam da yarına,
Müptelayım sana; Ne güzel şey seni sevmek.

Bir gün aramasam seni; İçimi kaplıyor inan hüzün.
Karanlıktan medet umuyorum, görünür belki yüzün.
Sarılıyorum sessizliğe, kulağımda çınlar diye sesin.
Müptelayım sana; Ne güzel şey seni sevmek.

Aslında kıyamıyorum sana, uykusuz kalma sakın.
Gündüzleri hasretimsin, gecelerim de ise daha yakın.
Şiirlerimde sembolsün sen, melekten yok bir farkın.
Müptelayım sana; Ne güzel şey seni sevmek.

Şu an imkan olsa; Bir buseyle duysam yanağının sıcaklığını,
Ellerini tutsam, elimde hissetsem gönlünün yumuşaklığını,
İnan; sende anlardın, heyecan dolu kalbin nasıl çarptığını,
Müptelayım sana; Ne güzel şey seni sevmek.

Tek avuntum! ! !
Hasret olsamda sana;
Yinede hoş telefon kadar yakın olmak