Hasret Akarken Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Hasret Akarken

Yine aldım atım sürdüm şafağa
Güneşin doğduğu yöne bakarken
Düşlerimi sordum kızıl ufuğa
Gönül pınarımdan hasret akarken

Dalgalar ruhumu öpüyor yine
Bir sadık elçiyi yolladım düne
Bak dedim yüreğim hazır mı güne?
Anılar bağrımı içten yakarken

Masalı yazarken fikrimi yordum
Düşleri toplayıp rüyama sordum
Teviller zor idi, aklımı kurdum
Saatler buz tuttu güne çıkarken

Kalbime kor oldu yârin yokluğu
Göğsümü deliyor ritmin sıklığı
Zamanla kirlenmiş aşkın paklığı
Sevgi kuşku içiyor dili dökerken

Paçalar çamurlu, yol kuru değil
Sevdalar lekeli, aşk duru değil
Deryayı besleyen su arı değil
Gözler bakamıyor özü yıkarken

Ovalar bulutu özlemez oldu
Günahkâr arını gizlemez oldu
Hoşoğlu yarını gözlemez oldu
Kadere susuyor boynu bükerken?

Mustafa Hoşoğlu
15.09.2023