Hasret Şiiri - Mustafa Yaman 2

Öyle yorgundum ki yol yürümekten
Biraz mola versem tren kalkacaktı
Nefesim kesilip düşsem taketten
Onca çabam sonuçsuz kalacaktı

Birden sarsıldı uyandı kara tren
Sağa sola yalpaladı kalkarken
Kapkara dumanını savururken
Raylarda zamanla yarışacaktı

Sardı yaşlı tren dağ eteklerine
Mest olduk kıvrım kıvrım dönüşüne
Ova yeşildi alabildiğine
Sonunda memleket görünecekti

Vatan borcudur diyerek ayrıldım
Yıllardır sıla hasretine daldım
Epey zamandır haber alamadım
Bağırsam karşı dağ dinleyecekti

Köyüme varınca irkildim birden
Haykıran anamdı öyle derinden
Sarıldım öptüm ahla ellerinden
Nihayet bu hasretim bitecekti