Hasret Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Son yaprak düşer kış olmadan sonbaharda.
Gelmeyeni beklerim ben.
Her gün akşamüstü edasıyla bakıp pencerelerimden.
Karanlık hasret çevrelerini seyreylerim usulca…
Güneşimle acılarımı paylaştığım her an bir yel eser, alır götürür beni uzaklarıma…
Sonra bir yağmur bulutu gelir, siler eritir umutsuzluk düşlerimi.
O an sanki;
Virane bir şehirde savaş sonrası bitkinliğinde sen düşersin düşlerime…
Ayrılık mı, keder mi, sevgi mi, yalnızlık mı bilemem…
Yalnız olsa da bedenim,
Yağmur ve sen varsın ruhumun etraflarında.
Kartalların yalnızlığı kadar asil olsa da dünyalarım,
Bir serçenin duyguları kadar doğal yüreğim…
Farklı iklimlerde ve uzak şehirlerde de olsa,
Seninle yalnızlıklar paylaşmak benim bütün heveslerim.
Beni düşünmeni yaşarcasına…