Haspel Kadere Şiiri - Seyfi Karaca

Hasbel kadere
Sarkmis bir duman gibi kivrilip bükülen
Kayalar kopmakta sökülmekte dünyanin tabani zemini temel diregi
Arasira düsen yapraklar sallanan dallar olmasa
Sararmis solmus otlar cimenler ortasinda kaybolup gidiyor ufuk cizgisi
Hasbel kadere evlerin üstü yagmura küs rüzgara gargin güne günese ters
Takla döndükce topraktan savrulup giden zelzeler sefil zerhosluk
Insanlar ellerindeki tutsakligin haciz yekunuyla
Cagirip cinlayan karsiliksiz saatleri tüketip harcayarak
Mezardaki faniler dünyadakilerden daha bir sohbet muhabbetteler sanki
Catilar kovulmus bir ahaliyi örtüp saklarcasina yoldan kapidan
Geciyor gidiyorlar oluk oluga küskün kacak kopuk insanlar
Halden hayattan habersiz hasbel kadere
Özden sözden candan civardan..