Hasmın Uyandırmadan Uyan Şiiri - Avni Öz ...

Bu vadi neden ıssız? Neden yapayalnız?
Biz de mi zulme çanak tutan bir alayız?
Uyan daldığın gafletten! Uyan kardeşim!
Hedefine zulmün, biz de gizli adayız!

Kirli düşünceler hâkim fani dünyaya!
Ey dostum! Fitne – fesat bitmez saya saya.
Hani, derin bir kültürün sahibi idik?
İş bu âlemde, ne edep kaldı, ne hayâ…

Dalalet ve gaflet düşürmeden zillete,
Dön ve sarıl, karşı koy zalime, zulmete;
Olursak aynı davanın birer erleri,
Gem olur, dünyaya kamçı vuran illete!

Boynu bükük hiç gezmedik, Elhamdülillah;
Şehitlerimize rahmet eylesin Allah!
İlim, fen, san’at ve sırrı âlemin, Çin’de…
Olsa da al; ancak kendi özünde felah!

Ellerini cebinden çıkar be kardeşim!
Bu nar, bir gün! Bizi de yakar be kardeşim.
Korkma! Kalk ve doğrul, bırak şu miskinliği!
Pusuda hasmın, fırsat kollar be kardeşim!

Bu baş kaldırış, bir kabadayılık değil,
Mazluma zulüm, mazluma kadılık değil.
Azgın denizde yılana sarılanlara…
Cilalanmış boyunduruk, ağalık değil!

Hasmın sana dost görünüp, oyalamakta!
Bir kılıf bulup, dünyayı bir bir soymakta!
Aç gözlerini, bak! Ey Ümmet-i Muhammed!
Senin, kutsal değerlerinle oynamakta!

İslam terörü! Ne hayâsızca bir deyim…
“Büyük günah” sayar, insan katlini dinim!
Bu senaryoya kurban edildi insanlar;
Zalimin zulmü altında, hep inim inim!

El ele ver, sırt sırta dayan be kardeşim!
Dökülen, petrol değil, kan be kardeşim!
Ateş düştüğü yeri, sonra etrafını…
Hasmın uyandırmadan uyan be kardeşim!

Kötü amaç ve emeline ulaşmadan,
Fitne ittifakı haremde buluşmadan!
Bu azgın yılanın kırmak lazım belini,
Ocaklar, hane hane yanıp tutuşmadan!

Bizden almıştın bizden, “insanlık” dersini!
Ne çabuk unuttun evinin adresini?
İki de bir uzatma kafanı dışarı,
Yersin mazlumun, bir gün yersin sillesini!

13–14.08.06