Haşmet (2) Şiiri - Özcan Kurt

Haşmet (2)

Nice sanatcıya şapka çıkartır oynanan oyun,
Tetiği bozuk dilinin, sahte hemi tevazun,
Toyluğumdur, bil ki çekip gittiğin o gün,
Yıkılsın evin, boyun posun devrilsin HAŞMET..

Boş konuşanı kimse adamdan saymaz,
Halk öylesine galesiz ve vurdum duymaz,
Bu at ile araba inan bir gıdım yola çıkamaz,
Kırılsın tekerin, hep başa çevrilsin HAŞMET

Aldattın hemi de bir o kadar aldatıldın,
Durum böyle iken tuhaf hep paye aldın,
Geleceğimizden aylar yıllar asırlar çaldın,
Tutmasın elin, dişlerin tek tek dökülsün HAŞMET.

Yüksek odalarda tuzu kurular bir hayli tuttu,
Halka talkın verdi, kendi salkımı yuttu,
Önce söz verdi işi bitince, sonra unuttu,
Yitsin aklın, damarında kanın çekilsin HAŞMET.

Özvecan'ım:
'O' dedi ki: Çobanla arama girme eyy..! MUSA.!.
Halkım yeter gari değişsin bu köhne gafa,
Peynirleri emanet etme boşa kanıp da lafa,
Batsın salın gemin, balıklara yem edilsin HAŞMET.
ÖZ VE CAN

Özcan Kurt
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 06:38:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Siyasi

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Özcan Kurt