Haşir Neşir! Şiiri - Bayram Kaya

Gerçek dışlandı mı, zavallılık ayyuka olur. “”Cenab-ı Hak sizi sevdiğinizle beraber haşretsin. Çok özlemişsiniz M. Kemal'i. Eminim o da sizi özlemiştir. Kişi sevdiği ile beraberdir. Kutluyorum. “” diyen güya bir okur yorumu. Bu yorum bana, yeni bir yorum yazmayı ve “”Haşir Neşir”” isimli çalışmamı yazmamı zorunlu kıldırdı. Bu yorum bir başka web sayfasında yapılmıştır. İsim hiç önemli değildir. Çalışmanın özüyle verilmek istenen tutum ilke şuydu; güne ve zaman zemin düzlemindeki akışa akıl ilkesi olarak katılmaktı. Ve bunu da, keza bizden önceki, nice değerlerden de, kendimize paylar çıkararak; o, olmayan, ama benzer örnekler çıkarabileceğimizin, bir meşru tutumlamasıyla yazılan Mustafa 2' ye, yapılan bir yorum. Fikir olmayacak denli, adeta kusan bir çıkarmaya, istinaden yazıldı. Kendi anlayışsal ajite, inakçı soyut yakışmamızı, başkasına dilemek, en asgari deyişle, kişinin kendine safdil oluşudur (kendini inandırıp aldatmasıdır) . Örnek, bir mazdeki haşir mantığı ile ben size, Ehrimen dileyişi yapsam, bununla kendi yakışmamızı (küfümüzü) genelleme gafili olma hastalığı yapmış olmaz mıyız? Bir yorum. Bir anma, hatırlama ve vefa duygusu belirtme; anılanın Dünya'da kitlelere olumlu icabarından şekillenen bir edimse; bu bir içimleniş ise, bu sizin özü kavrama ve kavrandırmaya, seçenek oluşunuzdur. Düşünmeler küçüldü mü, duygular ve duyguların öne çıkan, hırs ve akıl tutulmalarının serap yorumları büyür! Süren, değişen, gelişen, değişerek var olan ruhun (dinamiğin): oluşmakta olanın sürekli cemali olamaz. Ve üst olan, alt olana inemez. Böyle olunca da, süreç somut ölümü ve haşri, ve de geriyle, geçmiş ile kavuşumlu da olamaz. Geçmiş sürende gerektiği kadar vardır ve kalıcı olarak geçmişin yansıması olgu ve olaylarda sürmektedir. Sistem, birlik organizma parçalanır, ayrışır. Canlılık olan, devinim olan bir; yetkinleştikçe ceset bırakmaz. Var oluş için birlikler, yani organize örgütlenme kolonize ilişkiler, zorunlu bir yeni, yeniden işlevselliktir. Yine zamanı gelince yeni ve bir üst işlevsellik için bu birliğin dağılmasıda o kadar zorunludur. Bu bağlamda haşir olma, bu kopan ilişki birliğine duyulan özlemin duygu mantığıdır. Oysa aslolan, kalıcı olan, sürendeki gelişmedir. Dağılıp çözülen, yeniye yer açıp yeniden ilişkilenen değişmeli birlikler, eşdeyişle parçalanan kalıplardır. Yapılan yorum; somut bir bireysel özlemin, söz konusu olmadığını anlanmayacak denli; açık, kof, küften bir üretim yorum. Toplumsal zamanda, dinamikleşen koşullara; sosyal yaşamdaki aykırı oluşlarımızın terslenmesi kıyaslanmaktaydı. Çalışmamı, vefa bilirlik gösterisi olmayı; anlayamamak, denli zırvalama. Ya da anlar olmanın, baykuş ötmesi bir yorum. Ölüm, varoluşta ve toplumlarda; bireyi de aşan, bir olgu dinamiktir. Zamane (zaman zemin bağlamlılıklı) ilişkilerin çözülüp toz kılınmasıdır. Sizin gensel toz kıldığınız dölde de, gerçek manadaki tozdur. Tozun bir özelliği olarak, yeni zamanda, yeni ilişki kuran birliklerin; süren tekrar diriliş (haşrilik) yaşamı olarak devam etmesi, evren süreçleri sürdüğü sürece sürecektir. Siz evren süreçlerinin bir minimal ilişkileniş düzlemisiniz. Ayrılmayan, ayrıklaşamayan; kesikli sürekli; zaman ve devinimle,algılanıp aşamalaşan her bir oluşlar haşirdir. Kişi, bir yorumu beğenip beğenmemenin ötesinde, kendini önce anlatılandan mülhem bir bilgi anlayışla tutumlamalıdır. En azında anlamın, anlatımının düzeyine fikir ve bilgi konumlanmasında olmalıdır. Ve kişi bu konumlama ile leyh Ya da aleyhte konuşmalıdır. Kişi düzey tutturan bir zaman boyutlu denkleşen olup olamadığının da bilincinde olmalıdı ki kendisinde ilgi uyandırıp araştırmaya girmeli. Eğer okuduğu konu ilginç geliyorsa.Yani konu düzleminde nicelenir olmalıdır. Hatta cevaplarımız okunanı aşar ve ona yön verir, ilkelilikte olmalıdır. Bizim gibi düşünmediği için, ürkmüş saldırı, alaycı yergi hak eder olunmamalıdır. Haşir, dinamiğin kendi zaman zemin buluşmasının dalgalanmasıdır. Bir enerji alıp yüklenme somut gerçekliğidir. Haşir, yani diriliş; ancak toplumlarda somut görülen, sürekli devinimdir. Halklarda ve kişilerde olamayacak bir özelliktir. Toplumun işleyine uyumlu gerçeklenemeyen halklar, var olamazlar. Haşir oluşla kavuşma, ancak duygu putu yaratanların düşünsel ifrazıdır. Vefa, bir içe çekimsel hava ve iklim terennümüdür. Enerji dolaylamasıdır. Somuttur. Yaşamda gayelenir ve var olur. Vefa bilme; duygusal haşirleşme ve duygusal kavuşum gibi us dışılıkları içermez. Değer yargılarının süreçlenen gerilimler alanı olur. Bir okumanın çıkaracağı anlama, bu kadar zavallılaşma olmamalıdır. Esasen okuma, okuyanda istifamları sağlamış. Bunun sakil şiddet ve öfkesi sowmen mantığı dejarj oluşları başaka bir pisişik tavırdır. Oysa; ölçüye, ölçü karşılık olur. Akıla, akıl; düşünceye, düşünce; teze, anti tez; soruya, soru olur. Bunun absürt şekli ancak kerameti kendinden makul bir hezeyan olur. Bunu yapamayan Hiçbir ifade, fikir değildir. Hele fikir (anlatım) özgürlüğü hiç değildir... Dünya ve yaratılma, oluş ve olgular, evrim ve devrimle aşılır. Evrim ve devrimin geçmiş anı mantığı sınırlı düşünmenin haşir mantığıdır. Varlık ölüm tanımaz. Yokluk, ölüm, varlığın bir önceki düzlem ve zamane (zaman zemindeki) beliren süreçlenen yapısının dalgalanmasıdır. Soyut yuvarlamada, ölüm ve haşir; üretip dalgalanamayan öznelerin enerjisini en lineer çizgide durgunlaştırıp; rahatın, huzurun, güvencesini var edişin mistizmidir. Bu sözün avami karşılığı; “” Benim için ne diliyorsan, Allah; senin için iki katını versin”” düz mantığıdır! Bu da anlamsız bir polemik ve çıkmazdır. 01 Ocak 2009 Perşembe10:16:46