Neden geldin yalnızlık çorbama bir kaşık zehir katmak içinse yorulma boşuna. Her gün içince alışıyor insan. Neden geldin ki işte karşında duruyor iki sene önce bir kasım sabahı bırakıp gittiğin leşim. Görmek istediğin buysa bak doyuncaya kadar. Acıyacaksan acı umurumda değil. Evet seni sevdim.
Bak orda duruyor şahidim. Masanın üstünde Nazlı’Iarın nişanında çektirdiğimiz resim. Sensizliğin karanlıklarında o oldu tek güneşim. Sesin çıkmıyor üzüldün mü? Yoksa ne diyeceğini hep bilirdin. Geleceğini bilmiyordum. Bu güne hazırlandığımı sanma. Hazırlandığım ölümdü. Bir daha göremezdin birkaç gün daha gecikseydin. Beni sen öldürdün sebebimsin, ben de seni öldürürdüm kıyabilseydim.
Yok halimi anlayacak ne dostum ne kardeşim. Yalnızım ve sensizim açıkçası. Kapalı anlatımlar yorgunuyum. Seviyordum seni ve biliyordum bu sevda da yalnız değildim. Aşkımı vurmasaydın şaşırıp durmasaydın olabilirdin eşim. Ne uyumluyduk seninle. Tanıyanlar kıskanırdı. Belki göze geldik ve belli ki hiç bir yere gelemedik.
Hani derdin bizi de herkes tanıyacak, bizim ismimizde unutulmaz olacak. Ne Mecnun ne Leyla, ne Kerem ne Aslı, ne Ferhat ne Şirin herkes en çok onlar sevdi diyecek. Oysa bittik bizde geriye kalan ne Haşim ne Yeşim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta