Yazıldığı gibi okunsa keşke,
adı kederdir keşmekeş bir işkencedir,
bazıları ona hasret der; ben ise: ölüm.
kimseler umut der; ben Aile.
belki de hiçbirşey o kadarda nadir değildir,
belki de hissetiklerimdi nadir,
sıradan şeylere duyduğum nadir miydi?
oysa ben neyim ki?
istemem artık hiçbirşeyi,
öylesine sevip sevmemeyi,
hasretinde sıtma tutup gebermeyi...
istemem artık ihtiras istemem.
geldi ve geçiyor bu hayat...
bir perde çekildi gözlerimin önünden.
bir perde ki acı,keder,hasret;
hepsi bir gölge gibi sinsi ve hain...
sevme beni istemem.
istemem elimi tutmanı,
Yahut bana olan yalan sevgini,
istemem senle olanı istemem.
Cengiz Güleç
Kayıt Tarihi : 8.2.2025 23:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Seven Birsinin Hayatının Özlemi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!