Hased İnsanın Şiiri - Hasan Arpaci

Kibirli insanın,
Yılan zehiri yutmuş gibi,
Başı döner.
Dünyayı ben yarattım diye,
Kendinden geçer.
Hayatın farkında olmadan,
Geçip gider.

Hased insanın,
Örümcek sokmuş gibi,
Ruhunu sıkıntı basar.
Göğsü kafesine sığmaz,
Patlayıp çıkar.

Fitneci insan,
Ayağı yanmış itler gibi,
Feryat figan kaçar.
Bazen virajı alamaz,
Bazen de,
Rampa da kendini yakar.

Düzgün insan,
Aşkı bilir,sevda yaşar.
Kötülükle yoktur işi,
Derya bulur ona koşar.

Hasan Arpacı,2019,Üsküdar