Hasbinallah ve nimel vekil

Bismillahirrrahirrahmanirrahim.

[ Onlar öyle kimselerdir ki, halk
kendilerine, “İnsanlar size karşı ordu toplamışlar, onlardan korkun” dediklerinde, bu söz onların imanını artırdı ve “Allah bize yeter, O ne güzel vekildir!” dediler.]

-ali imran /173-

Işte! kaburgalarımın ardındaki ücradan
Dişlerimin duvarına çarpıp dağılan kelime!
Azad edilmesi en gerekli zamanlarda
Pişkinlik tımarlanan halıların desenine şakladı.

İşte sonunda,
Şu kalabalığın rutubetli mahzeninde
Sesimle can verilmiş o kutlu kelime
Utanç astarının derisini yüzerek
Baygın hülyalar engereğinin
çıngırağını keserek
İnsan beyinlerinden yapılma hevenklerin
Yüz Astarları yırtık pezevenklerin
Ve yaltakçıların bahçelerini tarumar ederek
Kahkahaların ağarttığı evlerin
Böğrüne saplandı.

Ya ne yapmalıydı? başka ne yapmalıydı?
Sesim zorlarken avazımın surlarını
Devrin bayat taamlarının kokusu yakarken genzimi
Başka ne yapmalıydı?
Uçuk pembelere bürünür müydü kara tenim
Boynum ipek kumaşların sargısına gelir miyidi
Hamalıydım semadan ruhsatlı kelimenin
Taşımalı!
Canımın yettiği kadar taşımalıydı
Cepheden sarkarken canım
siperlerin harmanladığı cansızlar izbesine

Bulutların çakışmasından bir tutam o kelime
Dilimin düzlüğünde koşup çoğalıyordu
Çarmıhların alnına çakılıyordu var hırsıyla
Ağaçların karanlık kovuklarına ışıyordu sonra
Kardeşim Zekeriya 'nın incileri arasından
Ya Hay!
Ya Hay!
Ya Hay,! "

Diriyi diri kılan esbabı hayat
Ya Hay!
Kısrakların sağrısındaki kaslardan
Şehid naaşına uğrayan yaslardan
Ya Hay!
Ve yapıp edemediklerimin tüm öcünü alır gibi,
O kutlu kelam
Hasbinallah! We ni' mel vekil