Hasat Şiiri - Osman Kadir Kutlu

HASAT

Bir traktör götürür bizi tatil köyüne
Göz alabildiğine geniş bir kumsal...
Başak sarısı...
Üzerine uzanmak mümkün değil.
Biz de içine gömeriz kendimizi
Sadece başımız açıkta kalır
Ama güneş yakar tenimizi.
Pembeden kırmızıya çevirmeye çalışır,
Atletin sınırları dışında kalan rengimizi.
Gün boyu başımızda dikilir,
Bronzlaşmamıza fırsat vermez ki.

Sıcaktan bunalınca
Gönül gölgelik arar.
Karpuz olmasa da olur ama;
Gölge olmazsa olmaz.
Sabahtan kuşluk vaktine kadar
Traktörün gölgesine beş kişi sığar.
Öğlene yaklaşan her akrep birimizi sokar
Güneş tam tepeye çıkınca da;
Gölgede kimse kalmaz.
Ki zaten gölge kalmaz.
Son kez, akşama doğru,
İyice boy atıp çıkar karşımıza.
Sonra da bizi beğenmez olur;
Kuzey yarım kürenin üzerine çöker.

Kısacık gecelere pek bir şey sığdıramayız:
Evin damında akşam yemeği...
Günün hararetini almaya;
Yorgunluğunu eritmeye çalışan akşam çayı
Sonra uzunca bir uyku arası...
Ve her gün gittiğimiz tatil köyünün adını
'Hasat' koyacağımız günün rüyası...