Yağmurları severim ben
Her yağmur sonrası
Toprağın buram buram kokusunu
Yeryüzüne inen her damlanın sesini
Doğanın susamış bereketini severim
Tıpkı seni sevdiğim gibi
Yağmurlu bir sabah İstanbul’da
Yağmurlu gözlerim
Ve havada bir martı boz bulanık
Yağmur altında
Tanıdık gardiyanın gözleri ıslak
Sendemi diyor
Böylemi hüzün verir güneş insana
Ilık bir zehir damarlarımda dolaşan
Acıtarak bütün düşlerimi
Kanatarak hasret yüklü bedenimi
Bir iz bırakır gözlerimde
Silinmez koyu bir leke
İnsan gözlerini kapattığında
Soyutlar bütün evreni
Zaman soluksuz bir hayattır
Tükenmek bilmese de durağan
En heyecanlı yerinde takılı kalan
Akrep ve yelkovan gibi
Ne gözümde tek bir göz izi
Ne ellerimde hüzün var
Sensizliğe hiç ihanet etmedim ki
Seviyorum seni dünyalar kadar
Yazılan en güzel aşk piyesi bu
Baştan sona sahnede hep biz varız
Nereden geldim, kimse bilemez nereliyim
İstenmeyen karanlıklar ülkesindenim
Apansız bir anda çıkarım karşına
Ürkek, korkmuş kalbine giriveririm
Geçti yine bir gün daha batıyor
Tutsak yüreğimin içinde duyumsuyorum
Duvarlar aynı duvar
Beton aynı beton
Hapishane de ağlıyorum
Gözlerimde kumdan çapaklar
Yaş pınarlarımın kurumuş
Kapaklarını kırpıştırarak
Hapishane
Bütün tırnaklarını geçirmiş bedenime
Aç kurt gibi kemirmekte
Demir kapılar
Yabancılığımdan da uzak bana
Benim nefesimden beslenip
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!