Bitmişim, tükenmişim
Yazmıyor artık kalemim
Bütün her şeyimi verdim
Yol yokuş, sona geldim
Bekledim, beklerim
Boşver gönlüm
Giden gitsin
Herkes baksın yoluna
Boşver, sen aldırma
Yorulma gönül
Bu gitmeler erken daha
El ele tutuşup yürüyecektik
Beraber şarkılar söyleyecektik
Martılara simit atıp, birer çay içecektik
Sen gülecektin, ben gülüşünü izleyecektim
Bugünde yalnızlık
Bugünde kederle iç içe
Bugünde sabrımın son damlasında
Ama yine seni özlüyorum
Sessizlik içinde boğuluyorum
Bu kez yoruldum...
Gerçekten, karşılıksız sevmekten...
Hayallerimin üstüme kabus gibi çökmesinden...
Bu kez inan ki yoruldum...
Bu kez ben yokum...
Bulamadım aradıklarımı
Yanımda olmasını istediklerimi
Çok güvendiğim kim ne varsa
Hiç birini bulamadım yanımda
Güvendi asıl mesele
Bundan sonra böyleyim
İçim karanlık, ruhum perişan
Sormayın bana sakın bir şey
Kaybolan hasanın peşindeyim
Bütün yollar sana çıkıyor
Bütün semt, sokak, adres
Hepsi seni soruyor bana
Cevap veremiyorum, utanıyorum sokaklardan
Adım adım senin izin var buralarda
Büyüme çocuk;
Sen büyüdükçe, dertlerin de büyüyecek
Üzüldükçe üzüleceksin, büyüme
Sevme sakın çocuk
Sen sevdikçe, ihanete hep sen uğrayacaksın
Sırtından yediğin hançerlerin, haddi hesabı olmayacak
Canı cehenneme yalnızlığın
Kahrolası, nasıl bir acıdır bu
Atsan ataman, silsen silemezsin
Her yerin kapkaranlık
Gidecek bir yerin, sığınacak bir limanın bile yok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!