İçinde sen olan herşey beni yaşatır sevgilim.
Bir mezarlık olsun gökyüzü yaşarım.
Ölü toprağın bile açamayacağı bitki olsam yine açarım.
İçinde sen olduktan sonra ölümüm yaşamımdır sevgilim.
Senin olduğun kare fotoğraflar da yaşatır beni.
Beraber çekindiğimiz fotoğraf karelerimiz.
Okunaklı klavyeler yazar aşkı şimdi bilirsin.
Hangi yazar gerçek aşkı yazmış söyleyin bana.
Hepsi metelik kaygısı almış ve torbayı doldurmuş.
Ben göz torbalarıma ücret öderken tekele.
Kime satılmış senaryom bilmek isterim.
Gelin yaşayalım benimle desem hangi kırık ve potuklu yazan gelir.
Aynı ayda, aynı yılda olduğumuz halde bile mevsimlerimiz hep "kış".
Bana mevsim kış, sana sonbahar.
Ben yüreğimdeki aşkı büyüttüm ama kış onu soğuttu.
Dahası sen...
Ben gönlümdeki yaz'ı verdim sen onu sonbaharın ağaçları gibi, önce beklettin sonra sararttın.
Ve sonunda yaprak döktün.
Bulunmazlar kaybolur ya gözlerimizden.
Ararsın düşmez ya gönlüne hasret kadar.
Boğulduğun deniz değil onsuzluk hasreti aslında
Avutma kendini gözüm; bulunmazlar küçük yüreğindeki büyüklüklere eremez...
Bulunmazlar bulunamadıkça solunmuyor bu nefes.
Senden sonra sorularıma yeni sorular ekledim.
Ah bilsen, sorunlarıma da yeni sorunlar.
Mesela ölmüyordum her gece.
Her gece ağlamıyordum.
Her gece düşlediğim seni yanımda bulamıyordum.
Her gece bir önceki geceyi aratmıyordu.
Ben, sen'sizken Sen, ne ben'siz ne de bensin. Hep biriz, biz. Bir iz... Ama şimdi biz kimiz neyiz?
Ve beklenir gece karanlığına, ayına ve yıldızlarına sığındığım. Belki korktuğum içindir sadece.
Ya da günahlarımı örttüğü için.
Hıçkırık gibi aklıma takılan gündüz düğümüm belki gecenin karanlığında kaybolur umududur belki gece.
Ah bir gelse gece.
Koca bir günü daha sindirse yorganımın altında.
Cam kenarı düşlerim bir hayalet gibi uyansın bu gece.
Bir selam dedim merhabalarla girdim aşkına.
Aşkım dedim aşksızlığına aşktan ayrı yazarak.
Oysa ağzından tek kelime aşk çıkmadı.
Gözlerimiz ağlardı aşka.
Beni aşkına davet eder gözlerin.
Bir bakmayış verdin bana kör gördün aşkı kelimeler aşksızlığı yazdı bana...
Ben seni seveceğim kadar sevdim.
Okşadım başını, yastık yaptım avuçlarımı.
Belki koyarsın başını çekmem elimi.
Belli mi olur avucumdan gönlüme düşersin.
Gönlüm ne sever seni.
Seni sevmek gönlümün gördüğü gözüm kadar derin güzelliğin kadar kör ve kor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!