Bildiğim tek şey olmayışın bende.
Bir çok şey bilirdim oysa dünya seni bana döndürmediği zamanlarda.
Hayat yeniliklere açık biz yenilmeye mahkum.
Özgür değil aşkımız düşüncemiz dahası hiçbir şeyimiz.
Bir her şey olamadık hiçliğe övgü yağdırdık yağmurlarda...
Bir oğlan alayı gidenler harbe
Çarpışmışlar yedi düvele hatta cihana
Kafa tutmuşlar beylere çetelere
Mehmedim kalk ayağa cihan harbi bu...
Harbin en zorlusu kendi harbini yenmektir yiğidim
Başımda başımdan soğur bu gece.
Bir nefretin anatomisi olur her gece.
Bir cinayet mahallindeki olay yeri olur.
Olay yeri kalbim olan kalpsiz insanlara.
Aşkı bilenlerin yaptığı yanlışlar olur, çalışamadıkları yerden gelen.
Sorular başladı ahiretim girecek sınava.
Bak işte yağmur yağıyor.
İşte bu sefer öldüm ben.
Kimse boğamaz beni yağmur gibi.
Sen bile..
Ne çamurlara bulanarak girdim yüreğine ne toprak olup çamur ettim kalbini.
Ben sadece seni sevdim ak pak geldim sana.
Koymuyor gidişin bana.
Bana kadar yolun var biliyorum.
Uzaklığı seçersin yakını görmeden.
Ya da beni yakın görmeden.
Bir nida şarkılarına kaçarsın bana nidalarla süslettiğin aşk çiçeğini soldurmadan.
Koklamak derim sana burnumu hiç çekmediğim özlemlerin de.
Mevsimler mevsimsel bir sergi gibi geçti.
Yine hasret kaldık bahara.
Göremedik bir bahar yaprağı yahut tomurcuk.
Olmayıncalar başladı olan bütün kelimeleri silen.
Olunca da bir parçasını bile vermeyen esirgeyen bir bahar.
Dalga dalga deniz deniz geldi kış üşüten bedenime üşütmeyi öğreterek beni yalınsızlaştıran, yalnızlaştıran.
Seninle aynı nefesi soluyan şehirdeyim.
Seninle aynı havayı okyanus ötesinden alan nefessiz halimin biten son nefesidir bu.
Dünyanın yuvarlaklığına inanmış ve aldığım nefesin seninle aynı olduğuna inandırıldığı yerden senin nefesine geliyorum sevgilim.
Sana geliyorum.
Soluk soluğa okuduğum romanım benim.
Nefesimi her kestiğin hayatımı sana getirdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!