İstanbul, milyonların aşkı
İstanbul, gariplerin umudu
Âşıkların anayurdu
Sevgilerin başkenti
Rüyaların sonsuzluğa ulaştığı şehir
Sen ki milyonların rüyasısın
Almanya çok uzak dağları aşamadım
Andır kalsın fakirlik size ulaşamadım
Almanyanın uçağı Türkiyeye ulaştı
Merak etme oğlum kavuşmamız yanaştı
Almanyanın yolları tozdur dumandır
Daha sabahı beklemeyeceğim anne,
Artık sabah oldu.
Hani beni eve götürün diyordun ya;
Getirdik seni,
Şimdi evdesin anne.
Aç gözlerini de bir bak ne olur.
Anneciğim,
Her bayramda elini öpmeye gelirdim
Kucaklardım seni incitmeden
Sende yanaklarımdan öperdin beni
Bazen çocuk gibi başımı dizine yaslardım
Ana kucağı ki Güneşten de sıcak gelirdi bana
Seviyorum bende
Hem de ölesiye
Sevmek çileymiş kim demiş
Sevdin mi çile aşk olur
Sevdiğim uğruna işkence görsem
Gördüğüm işkence bana can olur
Aldırma Dünyanın cilvesine, nazına.
Hayatın akışı nereye götürürse götürsün seni.
Yüzünden gülümsemen eksilmesin hiç,
Hayatını yaşa bütün olumsuzlukların inadına.
Bir gün gelip sona erecek nasıl olsa hayatın.
Sensiz rüyalarımda düşüyorum anne
Sen olmayınca yanımda üşüyorum anne
Yokluğun içimde acı bir hasret
Ruhumu kaplıyor kara bir kasvet
Ne yapayım kader bu imiş kısmet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!