İnsan Gerçeğinden Bir Bölüm
Ne zaman dönsem yüzümü geleceğe
Maziden bir uğultu geliyor kulaklarıma
Sıyrılsam hayallerden dönsem gerçeğe
Bir pranga vuruluyor sanki ayaklarıma
İnsanlık
İnsanlar var,
İnsanlık yaparlar.
Sahte insanlar var.
İnsanlık rolü yaparlar,
Zorluğu bilerek girdik bu yola,
Başka yol bilmediğimizden
Aday olduk insan olmaya...
Dikenler kanatsa da ayaklarımızı,
Atılan oklar elek etse de yüreğimizi,
İyi Bilirim ki Oralar
İyi bilirim ki oralar
Senin varlığın ile aydınlık.
Zindan kesildi buralar,
Yokluğundan çok karanlık.
İyi ki VARDINIZ…
Yarı uykulu,
Sizlerle buluşmak üzere koşmak,
Yan yana testi gibi dizilip,
Bir sırada üç tutmak.
İyi Ki Varsın
İyi ki varsın;
Sende toplanmış
Bir ömür beklediklerim,
Sende hayat bulmuş
İyi Niyetim
Emek, çaba, gayret
Bir de bakıyorum kaybetmişim
Hayret...
Soruyorum kendime
Kadir Teoman’ım 5 Yaşında
Aylardan Mübarek Ramazan,
Günlerden Kadir Gecesi idi…
Bir hediye sundu Yaratan;
Kadir Teoman’ım dünyaya geldi.
Kafanda Saçın Yok
Kafanda saçın yok, de ki Allah vergisi,
Bari ayağın yalın olmasaydı be şaşkın.
Gönlünde yer almaz Allah sevgisi,
Olsaydı bir gram korkun bre şaşkın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!