Hasan Ovak Şiirleri - Şair Hasan Ovak

Evimim karşısında bir ev vardı boş duran
Nicedir bulunmamıştı içini dolduran

Bir gün genç bir kadın taşındı yalnız başına
İki de kızı var girmemiş yedi yaşına

Bir hilal uğruna kaç güneşin battığını,
Anlamaz manasını hilali olmayanlar.
Vatan için yerde kaç şehidin yattığını,
Bilmez bu vatan için şehidi olmayanlar.

Askerliğe yolladık kınalayıp kuzuyu,

Dinle oğlum kulağını iyi aç,
Sen de olacaksın oğula muhtaç,
Bilmem ki Allah’ın biçtiği yaş kaç?
Öl deyince ölünmüyor evladım.

Bazen ev yolunu bilmem şaşarım,

Seni nasıl anlatsam bilemedim,
Kalem âciz, kâğıt âciz, söz âciz.
Sana benzeyen çiçek bulamadım,
Toprak âciz, bahar âciz, yaz âciz.

Bir kor var ki yüreğimde derinden,

Değişmez mi Türk’ün baht-ı siyahı
Oğula miras mı baba günahı
Hainlere döner kendi silahı
Bayrağıma bakar bakar ağlarım.

Davalı kim, davacı kim, savcı kim?

Okula gireli yedi yıl oldu,
Belim büküldü saçlarım ak doldu,
Akranlarımın çocukları oldu,
Aman hocam bana biraz merhamet.

Başımda esiyor kavak yelleri,

Bir gün şafak vakti ezan sesinde
Siperden çıkmış ölüm ensesinde
Babam yerde annem onun yasında
Şehidim yatar bayrak gölgesinde.

Ağlama anne, ben şehit oğluyum

Gündüzlerde arama
Beni gecelerden sor
Tuz bastım aşk yarama
Sonsuz acılardan sor.

Son nefeste sözümü,

Büyüktü, kahramandı Türk Milleti,
Hep baş olmaktı en büyük hasleti,
Bir avuç Sırp, Ermeni rezil etti,
Baş olmayı unutup da, kuyrukta gezeni.

Bütün dünya gelirken peşimizden,

Her gece gördüğün hep aynı rüya
Avrupa’ya alıyorlarmış güya.

Bu nasıl rüya hayır mı şer mi?
Gökten yağan umut bize düşer mi?