Hasan Karabay Şiirleri - Şair Hasan Karabay

Yaşımn geçti dostlar,kemale erdim
Nehirdim bendimden,taştım duruldum
Hazana ermeden bağ bahçe derdim
Sevdaya kandımda,koştum yoruldum

Yoruldum; gençlikte,asi olmuştum

Ne yiğitler yetişti,bu vatan otağında
Ne höllükler belendi,analar kucağında
Şimdi çakallar yatar,Aslan'ın yatağında
Mübarek bildiğimiz,Peygamber ocağında

Kınalar yakarlardı analar saçlarına

Ankaralı kızdan na'hoş haber var
Telaşa düşmeden bacım orda ol
Yine bir halt etmiş sancıları var
İş işten geçmeden bacım orda ol

Ankaralı kızım bizi korkuttu

Bunca yıl beraber mutlu yaşadık
Kalbimde ölmeyen ömür gülümsün
Yıllardır bu aşka sevda taşıdık
Yorulmak bilmeyen ömür gülümsün

Tanrıdan duamda benim nidamsın

Bir tebessüm yeter,senden yüzüme
Hep böyle hülyalı, kal anneciğim
Senden başka kimse,gülmez yüzüme
Hep böyle neşeli ol anneciğim

İpeksi saçların,billuri tenin

Eşkiyalar kahraman, oldu indi şehire
Bir avuç çapulcuya,esir olmuş TÜRKİYEM
Yıllardır günümüzü,çevirdiler zehire
Akıtılan kanları,unutmuşlar TÜRKİYEM

Bir zamanlar dağlarda,ölüm kusup gezdiler

Sen gittin gideli herşey değişti
Yokluktan içimde garip sancısın
Arzular gönlümde yersiz boğuştu
Hasretin içimde garip sancısın

Duygular içimden sana yol olsa

Bilirim geçiyor sensiz bu zaman
Her günüm ateşten gömlektir bana
Günler canavarmı nasılda yaman
Savurur külleri güle her zaman

İlerliyor ömür diken üstünde

Aktütün’den başkente gönderildi bir tasa
Yurdumuz girdi büyük onulmayan bir yasa
Görevini bilecek paşa gelirse başa
Kınalı kuzum dönmen zor olmasın vatana

Analar perişandır babalar suskun yıkık

Değer mi! bir günlük ömre,bu dünya
Kar altından güldün, sabah güneşe
Sanki keyif aldın,yaşamdan güya
Bu ne gülüş böyle, sende pür neşe

Uzattın boynunu, karın altından