NEMELAZIMCI
ateş düştüğü yeri yakarmış
yanan benim yüreğim
öyleyse bakmadan geçebilirsin
geç bakalım
BÖYLE BİR YAŞAM
bir şafak vakti düştük yola
kuşlar uyanmamıştı
yorgun geçen gecenin ardından
çiçekler üşümüş
HEP SANA
hep sana çıkıyor yollarım
ne kadar bağlasalar da düğüm düğüm
hep sana takılıyor düşlerim
sende son buluyor korkularım
anam mısın bacım mısın sevgilim misin
ülkem mi seçemiyorum
vahşi bir şehvetle
hoyratça hırpalanmalarda bedenin
ne verebilirim sana
ilk bakışta oyun oynamaya gelmiş çocuk izlenimi veren
gitme katilim olursun
ölürüm yalnızlığında sensizliğin
solar saksıda çiçekler
kuşlar terk eder bu kenti
hayallerini ve onurunu yitirmiş
BAĞIŞLA ANNE
atomize bir toplum olduk
yalnızlıklarımızı bürünüp
sırtımızı döndük
kendimizden başka her şeye
HAYAL
Hayalden yola çıkmalı insanlık
daha güzel bir dünyanın hayalini kurarak başlamalı işe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!