Hasan İsmail Şiirleri - Şair Hasan İsmail

İçinde bir kurt o da garip sızı
Bak, hem Adem’i hem Havva’sı
Elma dediğin şeytanın oyuncağı
Ağacı yakan içindeki çırası

Zamandır bu, bi gelir bi gider

Hayatımıza giren bazı insanlar, bayramda bize misafirliğe gelen en sevdiğimiz misafir gibidir. Onlarlayken zamanın nasıl geçtiğini anlamayız, hiç gitmesinler, hep bizimle kalsınlar isteriz. Lakin acı bir gerçek de vardır ki eninde sonunda ‘Allah’a ısmarladık.’ denilecek, misafirlik bitecektir. Ve o an gelip ‘biz yavaştan kalkalım, Allah’a ısmarladık.’ denildiğinde içimizi bir hüzün tomurcuğu kaplar, elimizden geldiğince gitmemeleri için çabalarız ‘iyiydik ya, az daha kalsaydınız, bugün gitmeyin..’ tarzında kalmalarına ikna etmeye çalışırız ama gelin görün ki ne kadar dil döksek de nafiledir. Gidilmek kafaya konulmuş, ilk adım olarak ayağa kalkıp toparlanılmıştır. Eğer gelen misafirleri seviyorsak kapıya kadar eşlik ederiz; çok seviyorsak gidecekleri arabaya kadar eşlik eder bir de araç hareket ederken arkasından bakarız. Asıl vahim olan giden misafirleri elemli gözlerle uğurlamak değil, onlar giderken arabalarının arkasından uzun uzun bakmaktır. Bu durumu vahim kılan en temel şey ise gidenin arkasından uzun uzun bakılıp, keşke gitmeseydi denilerek onunla geçirilen vakitler akla getirilip, onların arkasından bakılmaya devam edildiği müddetçe eve gelecek olan yeni misafirler için evi temizleme fırsatı bulamamamızdır.

Yolculuğa çıkmış misafirleri düşünmekten evi temizleme fırsatı bulamazsanız evinize gelmeyi düşünen misafirleri de temiz bir evde ağırlayamazsınız.

Sizden giden misafirler ne yapar diye de düşünmemelisiniz, sizden sonra hangi eve konuk olunacağı zaten sizin evinizdeyken çoktan düşünülmüş, yola öyle çıkılmıştır. Artık sizin evinizden gitmelerinin sonuçlarına karşın sizin elinizden bir şey gelme durumu sizin dahilinizden çıkmıştır. Onların kararlarına saygı duyup evinizi temizlemeye geri dönmelisiniz.

İşgal altına alınmış dört bir yan
Hüzün var gözlerde çaresizce bakan
Nice bir millet var damarlarından bağımsızlık akan
Kime boyun eğerler bağımsızlıklarını kısıtlayan?

Ya istiklal demişler ya ölüm

İçim uçsuz bucaksız okyanus
Her bir yanı senin batırdığın duygularım
Masmavi gökyüzünü anlat bana
Denizin dibi epey karanlık

Üşüyorum ne yazık oysa güneş tepemde

Yalnız olmak için tek mi kalınmalı,
İnsan, kalabalıklar arasında yalnız olamaz mı?
Mutlu olmak için başkası şart mı,
Bir başınayken de hayattan keyif alınamaz mı?

Sevmeye illa can lazım mı,

Son aşıklar otobüsü kalkıyor ey ahali
Sevenin, sevildiğiyle gelmiş ayrılık vakti
Yalnızın yok ki ne seveni ne bekleyeni
Saat dokuz olmuş, ne çıkar..

Hayalde kalanlarla vedalaşması zordur.

Sevmeyi sevmek lazım
Kime ve neye olduğu fark etmeden
Cansızı, canlıdan ayrı görmeden,
Ertesi gün, bugünün yerine geçmeden

Hayat bir savaş ve ben mermim biterse süngü takarım,
Ne ümitsizliği arkadaş can bedenden mi çıktı da boynum olsun yere yakın
Bu yolun sonu çıkmaz sokaksa çıkara tünel de kazarım
Ümitsizlik dediğin iki metre mezar altı, öldüm mü ki ben yatayım.