hasan'ın Hikayesi Şiiri - Mustafa Dilekcan

akşamdan kalma sevdanın hüzünlü tarafıyım ben
yangınlardan geldim ama yanmadım
elini çabuk tut ey hayat yak beni...
................................
tanımam bilmem seni a çocuk
gözlerin hiç deniz ararmıydı ben gibi
ateş bastıgında geceleri
arka parka çıkıp sigara içermiydin sende
basit insanlar gibi
sevdalanırmıydın
hiç yazamadıgın mektupları, yazmayı planlarmıydın gelecege
yoksa sendemi küçük hesaplarda kayboldun çaresiz
karadenizde batan gemiler senin miydi a çocuk

hasta ve yoksul insanların hastanesindeydin sen
dogmadan kanser olmuş dogulu çocuklar görürdün mesainde
hırçın ve kızgın hemşireler birde
bahçesinde zeytin peynirle doyan aç insanlar hiç mi çarpmazdı gözüne
çizgiyi aşamayan tüm sevdalar için mi koştun ipin peşine
sanmam ki yakışsın bir kravat gibi narin boynuna
bu kadar kolay nasıl yaptın aşk olsun..kıydın canına

başka gözlerin hüznünde tanıdım seni
karasız göz yaşı damlalarından haber aldım sana ait
insandın..insan olmayı beceremeyenlere inat
insandın yolu yarılamış
belki aşkı henüz tadmamış
bir çift gözde bogulmamış
gülmemeden koklamamış
yanan dudaklardan öpmemiştin belki...
ama insandın
ve yürekli...
sevdiklerini sensiz bırakacak kadar
anama iyi bakın diyecek kadar
yürekli...
yürekli insandın belli
bir halat bu kadar aykırı olur boyunda
öyle degil mi...