Hasan'ın Babası Şiiri - Ulvi Koçu

insan sevgisiz yaşar anlarım. insan düşüncesiz, gerçeksiz, umutsuz, ideolojisiz, hiçbir şeysiz de yaşar, buna da eyvallah. hatta aşksız ve inançsız da yaşar. ama insan nasıl vicdansız yaşar, anlayamıyorum. insan -kalbi ve beyni olan insan- Hasan Ferit'in babasının yüzündeki acıyı, acısı gibi bilmeyen insan, bilmem ki nasıl insan...

not: anaların gözyaşlarını bildiğimizden miydi neydi, zor olsa da içimize atıyorduk. lakin babaların gözyaşları bir başka acılı oluyor, bir başka yanık, bir başka sancılı oluyor...