İklime baharı yazı getirir
Gülünce güllerce açar gözlerin.
Bakışın sevdaya nazı getirir
Göz göze gelince kaçar gözlerin.
Sana varır hangi yollara çıksam
Ben böyle bilmezdim seni
Hani yoktu bize engel
Beş paraya satma beni
Değerimi hiç etme gel
Bensizlik sana kâr değil
Gülünce yüzünde çiçekler açar
İklime baharın gelişi sensin
Olduğun mekândan hüzünler kaçar
Neş’enin kederi silişi sensin
Karşıma huriler çıksa tınmazdım
Yıldızlar ışığını kaybedip döküldüler,
Mehtap birden karardı; sen beni yanlış bildin.
Doruğu yüce dağlar yıkılıp söküldüler,
Bütün güller sarardı; sen beni yanlış bildin.
Utancından çiçekler kan kırmızı açtılar
Ateşlerde yanmak niye
Kor ne haddimedir benim
Pervane olup sevgiye
Yar ne haddimedir benim
Sızlar gönlümde bir yara
Sevdiğince sevilmek boşuna bir umutmuş
Serseri mayın gibi ortada yürek şimdi
Elleri sevmiş o yar kavlimizi unutmuş
Bilmem ki yaşamak mı, ölmek mi gerek şimdi?
Mâsum hayallerimi gözlerimden çaldı O
Üstüm başım toz dumandır topraktır
Hor görmeyin beni köylüyüm diye
Amma başım diktir alnım da aktır
Hor görmeyin beni köylüyüm diye
“Bugün git yarın gel” demeyin bana
Gözlerin gözüme dokunduğunda,
İçimde bir ateş yanar maralım.
Heyecan yüzümden okunduğunda
Ne bilsin el âlem kınar maralım.
Yüreğim çağlayan gözlerim taşkın,
Unuttum demeyi ne çok isterdim
Bir aşktan bir aşka konup göçmeyi
İnan ki çok büyük çaba gösterdim
Yapamadım seni silip geçmeyi
Gözümün önünde her hallerimiz
Ayrılık treni kalkıyor demek
Hangi olmazlarla binip gidersin
Boşa mı bu kadar harcanan emek
Hangi bahaneye sinip gidersin.
Bu kadar vefasız olamaz seven
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!