Hasan Ejderha Şiirleri - Şair Hasan Ejderha

annem öpünce kuş oldu parmağım
babam öpünce kartal.

/annemin dudağı değince iyileşir yaralar/

ninemin yüzünde rengarenk çiçekler

Bana minik kuşum deme anne
Kuş tüyü gibi olduğuna da inanmıyorum saçlarımın
Bana yalan mı söyledin anne
Neden kanadı saçlarım gibi değil bu kuşların
Neden ateşlere kesiyor geçtiği her yer
Bu kuşlar geçince herkes neden ölüyor anne

Anne dokunmadan ağlamak düştü bana
biraz serde şairlik var ya
belki ondandır. Bu kadar hüzünlü oluşum
dünyalık sorular soruşum kaygılı ve ürkek,
kekeleyerek hayatı yaşamaktan
gayrı ne ki anne.

Ben seni gördüm dün ben içinde
Neden sen yoktun bendeki sen içinde
Olduğum zaman yokum ve sen de yoksun içimde
Ne zaman görüneceğiz ikimiz sendeki ben içinde

Yürüyor hayat, hayatı yürüyorum bir biçimde

Kül
Acı sözlerin
Közlerinden artakalan küller
Savrulur göklere ve yere
Yalnızlıkları içer gibi yaşayan
İhtiyarların yüzlerine

Hani sen, ağıdından bayraklarla
çıkıp yola,
gülle bile ayılamayacak
sarhoşluklar yaşayacaktın
volkanlar patlayacaktı alnında.

Hadi çağır, yoluna çağır beni
Yelkeni dağlar taşıyan ikindileri
Yaşamak varken senle
Benle kalan dertler üzre
Türküler düzerim ruhumun kanatlarına

Hocam Mustafa KÖK’e

Belki soğuk, zaman şiire doymadan toynaklar baki
Sanki ruha haber var, kılıçlar anlık efendiler, sonra bahar
Karar günü her dem tuğra ve dert çığlıkta akşam
Yaşasam ve yaşamasam ne ki doğrulur umut, gelir kırlangıçlar

Melaikelerin çektikleri yer yüzü resimlerinde
yanyana çıkmalıyız ikimiz
Nedir bir bilsem haline teessiri sükutun
Senin müessirin bana her gün
Bin kapının içinde bir doğruyu söyler
Geçen pervaneler saatleri zaman

Hançerler doğrayan bıçak
ne suçun var ki senin
biliyoruz ikimiz de
ben suçluyum belki
yok yok çaycı Ercan’dır
suçlu olan