Hasan Cangir Şiirleri - Şair Hasan Cangir

Ne de çok özledim, göresim geldi.
Yanağını öpmeğe, hevesim geldi.
Kalbinden içeri, giresim geldi.
Nerdesin, kimlesin, bilemiyorum.
Seni şu kalbimden, silemiyorum.

Beni bilen böyle bilsin
Ben dostluğun delisiyim
Akıl irfan sizde kalsın
Ben bu köyün delisiyim

Bu acılar bitene dek

Ben seni,İlkbahar da sevdim
Yaz da,Sonbahar da sevdim
Ben seni,Kış ta sevdim
Sevdim ay ışığım sevdim
Ben seni,dört mevsimde sevdim
Senle,yüzüme kan

Gelmiş de ders olmuş bize bir bilim olarak biyoloji
Yabancı kelimelerle dolmuş yok efendim morfoloji ekoloji
Tek anlamadığım konu olsa iskeletle kas sistemi
Yetmez mi ki bize bilsek hücre ile fotosentezi...

Virüsler çoğalırmış çoğalmazmış yahu bize ne bundan

...........................Ben....................
Kimseye kin gütmeyen
hatalarını yüzüne vuran
şerefsizlere şerefsizsin diyebilen
Allah tan başka kimseden korkmayan
...................Bir insanım

Haberini verdiler bana evleniyor diye
İnan senden çok mutlu oldum bilemezsin
Kurtuldun işte benden benim sevgimden
Bundan sonra artık beni sevmezsin

Git güle güle yolun açık olsun

Bir gün gelip beni unutsan da
Derdini başkasıyla paylaşsan da
Gözyaşlarını başka omuzlara akıtsan da
Ben seninleyim
Sesimi duymasan,beni görmesen de
Sevinç çığlıkların

Bir gün seninde beni terk edeceğini
beni yalnız bırakacağını
bensizliğe gideceğini
beni böyle ortada bırakıp gideceğini
nerden bilebirdim ki
sende gittin ya

Kalem küfündeki
yorgun ve paslan mış
sesler ve sisler
kan lekeli kırık fırtınalarla
karışmış
zehirlenmiş

Yemyeşil bir deniz
Senin gözlerin
Ne bir sandal
Ne bir ada
Ne bir sahil var
Boğuluyorum............