Bu gece ilk kez
Sensizliğe ağladım…
Verdiğin acıları,
Çektirdiğin sancıları,
Döktürdüğün gözyaşlarını
Bıraktım bir yana;
Kalbimde arama eski yerini
Sen gözümden akan sele karıştın
İstesem de artık sevemem seni
Hasret rüzgarına yele karıştın
Seninle aşkımız eski bir roman
seninde saçına aklar düşecek
eskiden diyeceksin anlatırken
gözlerin maziye dalacak beni
beni hatırlayacaksın yeniden
albümleri karıştırıp bulacaksın
seni sevdiğimi
sana nasıl anlatayım
geceler boyu uykusuz kalışım
hiç bir şey düşünmeyip seni
düşünmem akılmdan çıkmaman yeterli deilmi
sence o zaman
zelosuz dünyaymış neyleyim
neyleyim zelom beni kabul etmedi
neyleyim dünya malını neyleyim
zelosuz dünya değil
zelolu bir dünyaydı tek ümidim
olmadı olmadı olmadı işte
dört mevsimin bir yazı var
bir filiz gülün bin nazı var
görüntüymüş neye yarar
her güzellik senin içinde
elimde tutuyorum gülü
Anlatamadım ki aşkı güzele
Bıraktım kendimi şiire, gazele,
Yıldızlara bakarım eriten kederle
O gidiyorken yaban ele
Anlatamadım ki sana aşkımı türküm
Bugün
Seni gördüm...
Herşey değişiyor...
Sen niçin? ..
Neden değişmiyorsun? ..
Ya da ben göremiyorum değiştiğini...
Ne kelepçeler eskittim
Sevda mahpusluğumda...
Çocukluğumdan kalkan titrek gemi,
Boş döndü,sığ limana.
Unutmaya yetmedi boşvermek...
Ölü bir deniz şimdi,ufku bürüyen hayat...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!