"Hasan kalk oğlum !"... diyen anasının sesiyle uyandı... Yataktan hiç kalmak istemedi...Zaten gece boyu soğuktan uyku tutmamıştı. Ayaları bir türlü ısınmamıştı... En çok da yorgandan dışarıda kalan burnu üşüyordu...
İkiletmedi anasını... Kalktı yataktan , Nenesinin ördüğü yün patikleri ayağına geçirdi... Odadan dışarı çıktı...
Anası çoktan kalkmış bir yığınla yufka ekmeği yapmış... Şimdi de ocağa koyduğu çorbayı karıştırıyordu...
Hasan acıkan karnının gurultusunu duydu... Kendine kalsa hemen ocağın başına geçip, üşüyen ayaklarını ateşe uzatacak, yumuşacık yufkayı kıvırıp iştahla yiyecekti...
Ama anası , *yüzünü yıkamadan ekmeğe bakılmaz " derdi..
Tamamını Oku
Sımsıcak bir hikayeydi. Şimdilerde sokak köpeklerini ormanlara bırakıyorlar, orada ne yerler diye düşünmüyorlar. Köyümün dağlarında geziyordum. Bu şekilde başıboş bırakılmış birçok hayvan vardı. Aracımda sadece bazlamalar ve peynir vardı. Tıpkı hikayedeki gibi. Hepsini onlara verdim. Hem çocuklarım çok sevindi. Hep de köpekler doydu. Şimdi dağlarda ne zaman gezmeye çıkacak olursam daha tedbirli gidiyorum. Var olun.
Büyüğün küçüğe sevgisi, küçüğün büyüğe duyduğu saygı ve güveni, sıcak aşla mutluluğun keyfine varıldığı kanaat günleri. her şey kısıtlıydı ama yaşam da kalite vardı. özlediğimiz günler. Yüreğine sağlık.
Büyümeyle yaşananlar arasında elbette "koyu bir ilişki" vardır...
-"Sarı Öküzün çifte başladığı" baharda...
-İlk odun denklediği, taşıdığı günlerde büyüdüğünü belli etmişti, Hasan..
Gibi...
...
Geçmişin o basit, o tek düze ama yaparak ve yaşayarak geçirilen günleri,
İnsanların "bozulmadığı",
Çalışmanın
Ekmeğini taştan, topraktan çıkarmanın kişiyi yücelttiği zamanlar...
Sanırım çok arayacağız, anılarımızla yeniden buluşmayı özleyeceğiz git gide...
Sıcacık bir öykü,
Özenli bir dil...
İşte "öğretmen eli..."
Kutlarım Öğretmenim....
Et pahalı tabi, köpekler ne yapsın çökelekli yufka ekmeğe gelmişler :)))
Güzel bir hikaye :)
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta