Birincisi o incecik, o dal gibi kiz,
Simdi galiba bir tüccar karisi.
Ne kadar sismanlamistir kim bilir.
Ama yinede de görmeyi çok isterim,
Kolay mi? ilk gözagrisi.
Devamını Oku
Simdi galiba bir tüccar karisi.
Ne kadar sismanlamistir kim bilir.
Ama yinede de görmeyi çok isterim,
Kolay mi? ilk gözagrisi.
1942 yılında Amasya’da doğdum. 1976 yılında Ankara’da Matbaa 76’yı kurdum. 1994 yılında Amasya’ya taşındım, mesleğime burada devam ettim ve burada emekliye ayrıldım.
Günün şiiri olması gerektiğini düşündüğüm bu şiirden anladığım, yetimhanede büyüyen yetim bir çocuğun, rüya görmeyi, kederi ve umudu bilmeyişi, yetimhanenin taş duvarları arasında yaşamının bir tükürük izi kadar değersiz oluşu ve bu taş kanatlar nereye savurursa oraya gidişin bir mecburiyet olduğunu, hatta duygularının ve kederlerinin bile taş duvarlara hapsolmuş olduğunu bilen küçük bir çocuğun daha sonraları kendisini yetiştirerek kederin ve umudun ne demek olduğunu bilen, yaşamının bir tükürük izi değil, en azından rüya görmeyi bilen taş duvarlar dışındaki çocuklar kadar değerli olduğunu fark eden, hayatının gidiş yönünü kendi kanat çırpışlarıyla belirleyen, ve nihayet duygularını ve hıçkırıklarını haykırabilen bir çocuğun hayat hikayesidir. Böyle bir şiiri ancak yetimhanede büyüyen ve kendisini yetiştiren bir kalem yazabilir. Şairi kutluyorum.
Değerli antoloji yetkilileri, şair arkadaşlar ve değerli şiir severler. Bu şiiri okuduktan sonra başımızı ellerimizin arasına alıp kendimizi veya bir yakınımızı baş role koyup böyle bir yaşamı düşünelim. Ne kadar düşünürsek düşünelim böyle bir şiiri yetimhanede yetişmeden yazamayız. Toplumun kanayan yarasına parmak basan değerli şairi tekrar kutluyorum. Tam puan