süzülür bir yunus gibi
kardeşlik
karşı kıyıya
uzatır elini aşa umuda
yaşamaktır
tek isteği insanca
Özgürdü gökyüzü,
Altından dağları,
Gümüşten suları...
Ancak Tutsaktı yarınları.
Kim bilir!
Sevgi biriktirebilseydik eğer,
Hangi korkunun tutsaklığıydı,
Bizi böyle çiçeklerin kokusundan,
Mahrum kılan,
Hangi korkulardı içimizi yakan...
Görünmeyen ama hep var olan,
Bir alev gibi ateşi canlı tutan.
Adı sanı belirsiz,
Yani kimsesiz,
Sokak çocuklarını,
Ve çöp bidonlarında,
Kaderini arayan,
Kağıt toplayıcılarını,
Unutma beni umudum.
Beni bekle yarınlarda,
Özgür ben kokan sokaklarda,
Dağda, yaylada,
Oltanın tutsaklığında,
Bebeğe süt veren ana kucağında,
Özlemin bir dağ gibi
Birikmiş hasretimde
Yorgun düşmüş kollarım
Sana kulaç atmaktan
Sen yoksun ya yanımda
Üşüyorum nedensiz
Bir rüyanın tükenmişliği içinde,
Gün doğmadan çekildi yalnızlığım.
Süslü bir gelin gibi doğa,
Geceden hazırlanmıştı sabaha..
Sis dağılır dağın zirvelerinde
Yeni doğumlara gebeydi doğa
O ne heyecandı öyle!
Hep daha uzağa olan,
Uçma isteğimiz...
Nasılda salıncakta didişirdik ikimiz.
Ya o beraberce düşmelerimiz
Çocukluk işte...
Sevgine hasret kalmış
Yalnızlığım
Arıyorum seni
Dalgaların sesinde
Bir umut seni yaşamak
Bir umut
Seni tanımak,
Sayfalarca kitap okumak,
Başka bir sevdaya yelken açmak,
Fırtınaya yakalanmak demek.
Seni tanımak,
Çocuk olmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!