Öyle sert esti ki rüzgarın
Kopardın dalımdan SENİ
yüreğime ayrılık sapladın
çıkardın canımdan seni
karaladın tüm hatıraları
toprak yatak bana,
çimen nevresim
gökyüzü tavan,
sanki rüzgar nefesim..
iki damla yaş süzülür
ve Malesef tükendik
bütün sevdalar iflasta..
kepenk kapatmış gönüller..
sevdanın parabirimi aşk...
ümit kaplı "cüzdanlar;" lakin aşka, içleri boş
sahte sevdalar basılıyor ehil olmayan dillerin matbaasında....
bazen yazmadan yazılır herşey...
karalarsın içini kalemsiz kağıtsız..
ümit dediğinde belki böyle birşey..
uçtuğunu sanırsın uçtuğunu kanatsız..
İyisimi!!
sen beni unut...
bırak tükensin içinde yeşeren umut..
ılık bir yağmur gibi kısa,
Bu sevda; bir damlayla geçip giden bir bulut...
şimdi dökülüyor gözlerinden.....
Adını ruhuma üflerken rüzgar,
sevdam, sallanır yüreğinin salıncağında..
bir yaprak gibi düşerken toprağa ben,
bir yağmur gibi gözlerinden..
işte o vakit dağılırım kuruyup avucunda..
Anlıyor eninde sonunda insan
vakit doldu mu durmuyor
zaman
beni bilmediğim yollarda
yalnız bıraktın..
Yok! gidemem ki,
Yok gönlümün gidecek yeri.
Bıraktım kendimi aşka;
Yok! dönemem ki,
Yok! yüreğinden başka,
Yok! gönlümün kalacak yeri..
Ne vahim hal imiş anlatması kendini!
Bulamıyorum doğru kelimeleri,
sen içinden geleni söyle.
sende tanımadım ben hiç kendimi..
bu yol her yöne varır
bu yol gidilir henüz
ömür tedavülünden 'aşk';
kalkmamışsa görürüz..
bu yol aşka bir "menzil"
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!