Has Bahçeye... Şiiri - İbrahim Ethem Bingül

Dönemeçlerinde kaybolursun sevdanın bazen
Yorulursun, bîtap düşersin çıkış ararken
Bunca emek, çırpınış heba olmasın derken
Uzaktan loş bir ışık görünür seni kendine çeken...

Çıkışa gelince çıkmak gelmez içinden, istemezsin
Yalnızlıkta kendini belki de güvende hissedersin
Sönmüştür ateşin, dumanın esirdir soğuğa
Konmazlar pencerene kumrular bile, boyun bükersin...

Yalnızlığın türküsü gelir ardından
Bakarken dağların yüçeliğine, ıssızlığına
Dökülüverir bir şarkı hüzünle dudaklarından
Oysa bu sevgiliye hasretin haykırışıdır, saplanır bağrına...

Bağrındaki bu haykırış yıkar seni, vurur yere
Sessizliğinde ölürsün, hem de bilmezsin kaç kere
Acıların arta arta bir gün ulaşır doruğa
İşte böyle bir zamanda sen girersin has bahçeye...

www.iebingul.com