Harun Sarma Şiirleri - Şair Harun Sarma

Ustam sensen eğer
Karın tokluğuna çalışım.
Arada bir yagmur gibi düş saçlarıma,
Yıkandım sayar toprak kokarım.
Sertim,Yalınım,Hoyratım,
Kendimden her korktuğumda

Rengisi özledim, Buz tutmuş gönlümüki su damlası rengi gözlerini... Kana kana içilesi gözlerinin rengini özledim.. Dokunsan çözülecek gözlerim, Çapraz sorgundaki gönül mahkumu misali... Ve yeniden tutunacağım o zaman, Kurşun misali delip geçen gözlerinin rengine... Kokunu özledim , Bir kış sabahının ayazında... Sıcaklığına dokunmak, Seninle yeniden erimek istedim, Ayaz güneşinin vurduğu bir kartanesi misali... Tenini, Gülüşmelerini, Konuşmalarını Kavgalarını, bana dokunmanı özledim Senle olan her yeri özedim sevgili Beni sorgulamadan cezalandırmanı Naz yapmanı özledim... Sen ecelsen, Ben seninle ölmeyi özledim

Hani ben sana derdim ya önceden
Çok Önceden
Sen Beni Asla Bırakmazsın
Altında kalmaz hemen cevap verirdin
Asıl sennn derdin
Asıl Sen Bırakta Gör Gününü

Evet aşk; işte sensiz bir yıl daha.. Gerçi hep yakınımdaydın..
Hep yüreyimin sol kapısındaki koca metal tokmak gibi tutulup çalınmayı bekledin..
Su idin belki ve surahiye o kadar yakındınki ama sen akıp gitmeyi yeğledin..
Havaydın belkide ama ben o zamanlar bir soluga muhtaç astımlıydım..
Alamadım Soluyamadım..
İnan Bana AŞK

Ayaza saklanmıştı gece...

Bilmediğiniz,
Soluksuz buze kesen bir yanlızlığa
Teslim olmuştu tüm yıldızlar...

Ben Bekledim
Mevsim Yazdı
Bazende Yazdığını Sildi
Ama Ben İnatla Bekledim
Bir Ses Bir Soluk Olur Diye

sorma neden
bu garipseme bu delilik
vurdum duymazlık
bu kendini bilmezlik
iş olsun diye
değil

Bu zamansız ayrılığın en yoz hali
İçimden dökülen her söz, sitem
Her tebessümüm içime akan, yastır..
Bu kadar mı ürkekti sevda
Korkulara teslim olmak,
Ayrılığa yelken açmak mıydı

Bu gece seni gördüm ısssız tenha bir deniz kenarında...
Elinde masmavi bir gökyüzü vardı...
Sanki armağan edecek bir gönül arar gibiydin...
Sonra ılık bir rüzgar esmeye başladı sırtında...
Ya da sen öyle hissettin...
Dönüp gölgeme üşüyorum üstüme bir şeyler versene dedin...

Ve
İlk Damlası Ellerime Düştü,
Gözyaşının.
Anladımki,
Ayrılık Gönülden Önce Gözde Başladı...