Harun Sarma Şiirleri - Şair Harun Sarma

Kavgaların ardından gözlerime bakabilseydin,
Dalgalanmış denizlerdeki
Köpükleri görürdün sevgili
Gözyaşlarında...

Sonra susmalarım başlıyo gönlümde,

Sevdiğim ,
Bu mektubu sana
Gönlümün hücresinden yazıyorum.
Öyle zorki sensizlik,
Ve öyle anlatılmaz ki...
Bir hücreden bir hücreye nakledilirken duygularım,

gözlerinde aynı dünyayı görmek
bakamamak yarına sensiz
ölmek yada
bir kuytu aşkın
en ücra köşesinde;
ne güzeldi.....

bir alaca karanlık sevda benimki
içimde senden kalma yangınlar
sönmesini belemek hayal,
başka bir yüreye sığınmaksa ihanet...
korkuyorum derdim yokluğundan
korktumda ne oldu sanki

Küçücüktüm
Söylediğin sözlerin altında..
Bazen ezildim
Bazen büzüldüm
Ama zamanla anladım
Aşk bildiğimiz bir şey değildi...

Neden bu sessizlik? susmaların niye?
gözlerine mahkum olmuş deli gönlümü
korkulara teslim edişin ve susarak sorgulayışın niye?

Nedir bu dingin ve ummanlı halin?
Fırtına öncesi sessizlikmi?

Önce sessizlik oldu, sonra sensizlik
önce mehtaptaki iz düşü, sonra samanyolu
ardı ardına sıralanmış gibi, kokun, gülüşün
sonra ardı ardına düşmüş adımların...
Önce rüyamı böldü yokluğunun bir parçası
oysa senleydim en güzel yerinde

Elimde bembeyaz bir kağıt
Ve gönlümde onu yazacak iki damla göz yaşı...
Baktıkça kağıda seni düşledim...
Katladım gönlüme postaladım
Son yanımın sol cebinden...
Yazmadım...

Ben küçüktüm
Çok küçük
Yazdıklarını anlamak
Okuduklarını dinlemek
Seni Öğrenebilmek için
Küçüktüm ben...

Ben sende öğreniyorum , tat almasını, koklamasını
ve sürünmekte olsa adı,emeklemeyi sevgilim
senle başlıyorum güneşin rengine aşık olmayı
gecenin hüznüne bir anda yenik düşmeyi
öğreniyorum işte, elimden geldiğince
koklamayı ve kokuna haps olmayı...