Bildiğin ne kadar doğru varsa unutursun
Zamanla nefsin körelir yanlışa vurulursun
Hem yaptığına üzülür hem de ağlar durursun
Dünyanın sistemine istemeden mahkum olursun
İnsanlar doğdu doğalı hep düşünür
Kalbimdeki Yerin Her Zaman Sol Yanım
Hayatım Boyunca Seni Koruyup Kollarım
O Güzel Gözlerini Hep Aklımda Tutarım
Seninle Bir Ömür Hem Güler Hem Ağlarım
Seni Sensizde Yaşarım Hayallerine Dalarım
Sevme dedin beni sevilmek istemedin
Bana mıydı inadın beni sen hiç sevmedin
Yıllardır yazıyorum sayfalara satır satır
Hiç mi tanıyamadın beni verirsin bana akıl
Neyin çabasını veriyorum ben yıllarca
Bildiğim ne kadar söz varsa
Unutturuyor bana güzelliğin
Susturuyor beni baştan aşağı
Hayata bağlıyor güzel gözlerin
İsterdim şuan yanında olabilmek
Onca zaman geçti gelmiyorsun sözüme
Dinlemiyorsun beni dönmüyorsun özüne
Bana suçlusun diyerek ezip çiğneyerek
Hayatı zindan ederek yaşıyorsun bilerek
Kabul etmiyorum rahatlığını bunu iyi bil
Alıp veremediğin nedir benden
Bırak dedim peşimi bıktım senden
Anlıyorum terk ettim yediremedin
Son sözün sahibi sen olmak istedin
Gizleyemezsin yalanlarınla gerçeği
Aklım almaz anlamaz
Böylesi güzel bir aşkın
Bir den son bulup yok olacağını
Seninle bir ömür yaşamak varken
Şimdi ayrılığı kaldırmaz
Aslında Bizler Çok Sevilmiştik
Bize Verilen Değerleri Görememiştik
At Gözlüklerini Bırakamamıştık
Hep İstemiştik Hiç Usanmadan
Ne Şansları Geri Tepmiştik
Rüzgârındır Beni Göklere Savuran
Yağmurundur Beni Sırılsıklam Islatan
Güzelliğindir Beni Baştan Çıkaran
İçtenliğindir Mutluluğuma Mutluluk Katan
Gözlerindir Beni Dünyadan Alı Koyan
Bir sever bir üzer gönlüm yar sebebi sensin
Dinlemeden gidersin beni bir kalemde silersin
Acılara tutunarak gözyaşlarımı unutarak
Seni bir umut bekleyerek inan ölürüm uğruna
Şimdi senden bana kalan yalnızlığın öfkesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!