görünmez bir elin ustalığıyla
kutsarken sizi anneniz
ne çok örtüp korumuştu
dikenlerinden;
bahçe duvarını bile aşamamış
pembe güllerin…
hem sağnaklarından;
fırtınalı denizlere terk edilmiş
sancılı yüreklerin
ütülü elbiselerinizin ardına saklanmıştı
utangaç sökükleriniz
keşke onları
biraz olsun sevseydiniz
ve aslında
sahte bir kusursuzluğun
sırrını paylaşırken sizle aynalar
bunca gizlemeseydiniz
aynalar da eskir
bilebilseydiniz...
tavan arasından sarkan
örümcek ağlarında takılı şimdi
sararmış
yakışıklı
siyah beyaz resimleriniz
ki
eskimiş elbiseler dikiş tutmaz
Bor’ un pazarı geçtiğinde
dikmeye yeltendiğiniz...
örtünüz de kısaldı
şimdilerde
e uzayınca boyunuz
yaban gülleri anlamaz halden
öyle örtüden mörtüden
benzemez de anaya bacıya
gelemez onlar sıkıntıya
koyup önünüze takkeyi
en başından
keşke bilebilseydiniz
n’ oldu
birden üşüyü mü verdiniz
bakıyorum da
dikenlerine bile muhtaç gibisiniz
o pembe güllerin
kokusunu küçümsediğiniz...
27. 07. 2012
Günay AydınKayıt Tarihi : 27.7.2012 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ya da,
"Kompleksli kişiliklerin"
Çelişkili yaşamlarından kesitler bu...
Sonunda,
Aklına gelir, "ben ne yaptım, neyi başardım,
Neden başkalarına öykünüp kendi harmanımı dövmedim"
Der
Fakat,
İş işten geçmiştir
Ne o harmanda izi kalmıştır
Ne de eski halinden hal...
Ne denir bu kadar "kapsamlı"
Bu kadar derin şiire?
"Hayat Bilgisi" desek mi Öğretmenim?
Çokça tebrikler...
Hiç kaybederlermiydi ellerindeki gül kokusunu...Ki dikenleri bile bulamıyorlar artık,ellerini kanatma pahasına avuçlamaya hazırken..
Tebrik ederim gönüldaşım...Sevgimle..
Başka bir tavda söylemler...Özellikle de finale getirilen o soru oldukça kendine güvenen bir yürek sesi'ni ansıtıyor.
Güzel şiir.İlgiyle okudum.
Kutlarım.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (29)