göğünde dolanan güvercinler yaralı
sınırların sanki hapisane duvarı
gelinliğin işkenceyle ölümle karalı
sana kim kıydı sevgilim
insanlığı çizdiğin kalemi kurşunladılar
özgürlük isteyeni saçlarında astılar
yarana tuz yüreğine kin bastılar
bunlar insan mı sevgilim
korkularını söndürürler umudun teninde
yazarlarını,ozanlarını sürerler yangınlara
sen ki bilirsin seni kötüye peşkeş çekeni
onlar mı yurtsever sevgilim
seni benden koparıyorlar durmadan
sormayasın diye rengini umudun
çocukları çiçekleri halkını sevenleri öldürüyorlar
ve bunu senin adına yaptıklarını söylüyorlar
inanıyor musun sevgilim
gelecek için bütün güzellikler için
koynunda insanca yaşamak için
ölümü göze aldım da çıktım dağlarına
niçin anlamazsın sevgilim
oğullarını öldüren katillerin elinden
yaşamı çekilmez sevdayı yaşanmaz kılanlardan
adını lekeleyen soysuzlar çetesinden
nasıl kurtulacaksın sevgilim
güzel insanlar bakıyor cezaevlerinden
insanlığımızdan utanıyoruz göz göze gelince
öyleyse niye bu çirkinlik bu vurdumduymazlık
kendi kendimizi tutsak edişimiz niye
söylesene sevgilim söylesene
göğünde dolanan güvercinler yaralı
sınırların sanki hapisane duvarı
gelinliğin işkenceyle ölümle karalı
sana kim kıydı sevgilim
KİM!
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 11:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!