Her çeşme başında birkaç harami,
Keser durur haracını dünyanın.
Ne insaf bilirler, ne de keremi,
Zapt etmişler yamacını dünyanın.
*
Bu ekibe dahil olmayan canlar,
Sırtını sağlama almayan canlar,
Çırpınır, yorulur, ezilir, anlar,
Gevşetmişler sayacını dünyanın.
*
Varlar kalmayınca yokları yerler.
Hak hukuk diyerek, hakları yerler.
Daha türlü türlü bakları yerler.
Kuşanmışlar kılıcını dünyanın.
*
Kaleleri, servetleri, pozları,
Vatandaşa kaptırmazlar kozları,
Fakirin cebinde gezer gözleri,
Tanımazlar muhtacını dünyanın.
*
Yürür durur, dünyada devranları.
Kıymetlidir, kanları ve malları.
En son toprağa düşünce canları,
Bırakırlar taht, tacını dünyanın.
30.03.2010 17.00
Şahbettin UluatKayıt Tarihi : 22.12.2010 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan yaşarken türlü yollardan geçer, türlü duraklara uğrar. Bu yollarda ve duraklarda rastladıkları farklı farklı şeyler düşündürür insana. Kimi insanlar da sık sık yukarıda yazdıklarımı düşünürler. Doğru mu, yanlış mı okurlar karar versin ama düşünürler işte. Ben de bunu dile getirmeye çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!