Haram Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Haram simsiyah eder sütten beyaz yüreği,
Vicdan budur erenler, haram mala dokunma.
Gözleri kamaştırır bilekte halhal gibi,
Bileğe dahi dokun, o halhala dokunma.

Habbe kadar alırsan verirsin kubbe kadar,
Mendil kadar haramın vebali cübbe kadar,
Başka büyük azap yok kendinden şüphe kadar,
Çil gibi yavrulayan tek vebale dokunma.

Haram; kapı ardında sanırsın bir zerredir,
Oysa herbir zerresi bir demirden küredir,
Harama sırt çevirmek helallerden töredir,
Kapıya değsen bile hiç mandala dokunma.

Gönüller büyüleyen bir güleç yüze benzer,
Gittikçe gideceğin mavi denize benzer,
Haram; mangal içinde narlanmış köze benzer,
Değersen kavrulursun, o mangala dokunma.

Haram; kayıp düşeni tutan bir dal gibidir,
Güya abad edecek değerli mal gibidir,
Sapasağlam görünen delik sandal gibidir,
Sularda boğulsan da o sandala dokunma.

Ya yoksulun kanıdır, ya öksüzün irini,
Ondan koru, esirge elini, gözlerini,
Barlı her zaman söyler sözlerin güzelini,
Haram taşıyor görsen tek hammala dokunma.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 360-361/412)