Haram Şiiri - Nev-i Tecessüs

Haramsın bana.
Senle oturup konuşamıyorum,
Seni görüyorum,
Duyuyorum,
Ama yaklaşamıyorum,
Yanına dâhi varamıyorum.

Her geçen gün biraz daha büyüyor acılarım,
Her gün uyandığımda sensiz bir uçuruma açıyorum gözlerimi,
Sensiz bir karadeliğe bırakıyorum kendimi usulca.
Her gün sensiz geçecek umutsuzluğa uyanıyorum,
Hayallerimin, rüyâlarımın yok oluşunu izliyorum, çaresiz.

Her gece
Gözlerimi bu dünyaya kapatmak için
Koyuyorum başımı yastığa,
Bir daha uyanmamak istiyorum.
Yalan bir dünyada yaşamaktansa ölmek istiyorum.
Ama olmuyor,
O da olmuyor.

Kapanmıyor gözlerim sensizliğe,
Sessizce haykırıyorum çaresizliğini,
Rüzgâra tutunup kaybolan küller gibi,
Sonsuzluğa karışıyor haykırışlarım.
Son bulmuyor sensiz günlerim,
Ne sana uyanabiliyorum,
Ne senden kaçabiliyorum.

Senleyim, mukadder,
Kaçış yok senleyim.
Kahrolsam da, mahvolsam da
Senleyim.

Saniyeler birbirini teptikçe
Acılarım daha da artıyor,
Daha ağır basıyor kederim.
Saniyeler tuz biber ekiyor yarama her geçişte,
Sensizlik girdabında kaybolan umutlarım
Yeşermek bilmiyor bir türlü işte.

Haram mısın bana illa ki?
Yeter artık sevgili,
Gel de,
Bitir artık hasretimi...