Haram Şiiri - Gazikurdoğlu Mustafa Kurt

Gurbetin geceleri sessiz, ne de karanlık!
Gündüzleri kahredici kapkara zindanlık!
Hasret de kavurunca hiç arama aydınlık!
Âlem ışıktan bıkar, bize kandil de Haram!

Hararetten kavruldum, içim hala yanıyor!
Çölde gezer gibiyim, bir damla su arıyor!
Güneşin ışıltısı kumları parlatıyor!
Âlem suya boğulur, bize içmek de Haram!

Kendimi zorluyorum, olmaz asla nafile!
Hiç zorla gülmek olur mu canım, deli mi ne?
Bari hasret kalmasak birazcık tebessüme!
Âlem kahkaha atar, bize gülmek de Haram!

Çile, ezaya alıştık da hasret olmasa!
Sıkıntının kaynağı yalnızlık, bitmez tasa!
Zerre kadar şevk olmayınca boğuldum yasa!
Âlem zevk u sefada, bize neşe de Haram!

Düşünce sınırını zorlamaya gelmiyor!
Fakat dimağa zaten dur desen de durmuyor!
Âmân vermez geceye. habire kurcalıyor!
Âlem tatlı uykuda, bize uyku da Haram!

Dünya güzel olsaydı doğarken ağlamazdım!
Umutlar da olmasa emele bağlanmazdım!
Cananın yüzü gülse o zaman kahrolmazdım!
Âlem yolun sonunda, bize hayâl de Haram!

Elbette meşakkâtli olacak hayat yolu!
Fakat bunca ayrılık bağlıyor eli, kolu!
Ayları saymanın bir türlü gelmezse sonu!
Âlem huzurlu yaşar, bize yaşam da Haram!

Bu kadar haramlardan gurbet de haram olsa!
Ama ne çare, bizdeki baht böyle bedbahtsa!
Çilekeş mahlasıma dayanma gücüm olsa!
Âlem yâd-el tanımaz, bize sıla da Haram!

(Fatih/İstanbul)