Haram, gözlerin kadar hem de,
Sersefil bu hayatım ölümle hemdem,
Kalabalıkta sustum, ve konuştum yalnızken,
İçmde dinmek bilmeyen, kapkara bir hasret.
Yasemin, evinin önündeyim,
Yasemin, ben her zaman ölümleyim.
Çıkarıp kalbinden, bana beni ödünç ver,
Son sözüm olsun bu adın ölünce.
Yaşıyor sayılmam, ama ölmedim de,
Ölüm kadar zor artık aldığım nefes bile,
Koştum hızla, ve düştüm yine,
Ağlarken gözlerin gülmeyi dile...
Kayıt Tarihi : 28.5.2023 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!