Harakiri Şiiri - Dinmez Er

Gözleri yolda, kulağı kapıdaydı
Şairin beklediği gelmedi
Endişeleri gerçeğe döndü
İşaret fişeği yalnızlık günlerini başlattı
Diz dize, göz göze oldukları parklarda
Elle ele, kol kola dolaştıkları geceler sahilde
Kendini kaybeden bir şair seni aradı.
Karşıdan yıldız, yıldız göz kırpıyor adanın ışıkları
Ilıca kumsalına ninniler söylüyor dalgalar
Şairin vefalı dostu Çeşmenin gözlerinde hüzün
Seviniz diyen Tanrı sevenin boynunu neden büker,
Diye sormak hakkı değil mi şimdi şairin?

Yüreğinde koca bir duygu yumağı, beslediği umutlar
Bayramı olmayacak bir kurban mı olacak?
Sevdiğinin ahu gözleri şiirlerine uyak olmuştu,
Yazılmış onca şiirden adını silecek şair,
Kitap olan o şiirler dayanamayacaklar yokluğuna,
Duramayacaklar kitaplığın raflarında yollara düşecekler,
Örselenecekler, yaralanacaklar kanlar içinde kalacaklar
Kim kurtaracak şiirin namusunu, şairin onurunu
Akan kanlar yerde mi kalmalı?
Kanı ancak kan temizler
adı şiirlerden silinen şair harakiri mi yapmalı!

“Kızgın, kırgınım yüreğime gelmeyenin yüzünden,
Aşk bir oyundur desem bilmek isterdim kimler ne der?
Aşk sahneye çıktığında kuliste yalnızlıkla ayrılık
Yan yana, el ele bir ve beraberdiler
Işıksız, ıssız bir ada gibi yaşamanın adını
Yoksa Robinson mu koymalı?

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 04. 05 /